Genlisea oxycentron - hodowla i rozmnażanie

[Cephalotus]

G. oxycentron jest gatunkiem tropikalnych części Ameryki Południowej i jego stanowiska znajdują się głównie przy północnym wybrzeżu kontynentu w krajach: Wenezuela, Trynidad i Tobago, Gujana i Brazylia. Występuje na wysokościach 0-500m n.p.m. Rośnie na drobnych piachach kwarcowych w miejscach stale wilgotnych, okresowo mokrych, w okolicy cieków wodnych na sawannie, w towarzystwie traw i turzyc. Chyba, nie skłamię, jeżeli stwierdzę, że to najmniejszy przedstawiciel rodzaju. Zarówno w kwestii rozet jak i wielkości samych kwiatów. Aby to lepiej zobrazować zrobiłem kilka zdjęć z papierem milimetrowym w tle.

 

Stanowisko: umiarkowanie nasłonecznione lub mocno oświetlone, min. 100W, z odległości ok. 25-35 cm, 10 -14h/dobę.

 

Podłoże: ten gatunek najlepiej rośnie w mieszance torfu z piaskiem (1-3mm) w proporcjach 1:1-2. Torf bezwzględnie musi być najlepszej jakości. Powinien on być sprężysty i jasnobrązowy. Przy zastosowaniu torfu średniej jakości, ten gatunek będzie bardzo słabo rósł lub wcale. Torfy o konsystencji ziemistej absolutnie nie nadają się do hodowli tego gatunku.

 

Podlewanie: powinien mieć stale wilgotne, a najlepiej mokre podłoże. Przy zastosowaniu doniczki 7cm, poziom wody powinien być zwykle na poziomie 3-4cm, a okresowo może być nawet na poziomie podłoża. Dobrze byłoby zapewnić jej blisko 100% wilgotność powietrza, aczkolwiek dobrze rośnie również przy wilgotności rzędu 60-70%.

 

Temperatury: preferuje temperatury ciepłe, okresowo nawet bardzo gorące. Optymalny zakres to, latem: 20-35*C, zimą: 15-30*C, przy czym mniejsza wartość stanowi temperaturę w nocy. Temperatury w skali roku nie muszą ulegać dużej zmianie. Gatunek nie przechodzi żadnej formy spoczynkowej, rośnie stabilnie cały rok i zakwitnie przy nieco niższych temperaturach i zwiększonej wilgoci w podłożu.

 

Rozmnażanie: Bardzo łatwo rozmnaża się z sadzonek liściowych. Z pułapek nie próbowałem, nie polecam, ponieważ roślina wytwarza liczne liście, stąd też nie ma sensu naruszać spokoju jej wzrostu, celem pozyskania pułapek. Przypadkowo oderwane w procesie przesadzania, można ewentualnie spróbować wykorzystać. Liście ostrożnie odrywamy w całości od rośliny. I układamy na stale mokrym torfie w warunkach optymalnych jak dla rośliny rosnącej, w sposób taki, jaki były one skierowane na roślinie (nie obracać do góry nogami, niechcący). Nowa roślina pojawi się w okolicy blaszki liściowej. Przy właściwym pozyskaniu liścia i warunkach, sukces jest rzędu 80-100%. Pierwszych sadzonek można spodziewać się po 4-6 tygodniach. Zwykle wytworzy jedną roślinę na jeden liść, ze względu na ich niewielkie rozmiary. Początkowo sadzonki będą rosły wolno, dojrzałość osiągną po około roku od powstania.

 

Roślina jest samopylna w warunkach optymalnych dla siebie i zawiązuje nasiona, nawet przy wilgotności rzędu 70%. Wysiew nasion nie jest mi znany, jednak zważywszy na doświadczenia z innymi, podobnymi gatunkami, nie powinien być on trudny. Do kiełkowania potrzebna jest mieszanka z doskonałej jakości torfu oraz stale mokre warunki przy 100% wilgotności powietrza. Oświetlenie najlepiej zapewnić sztuczne, jak dla rośliny dorosłej.

 

Oto kilka zdjęć tego niezwykłej, miniaturowej żenlisei:

 

 

 

 

 

 

Życzę sukcesów w hodowli.