Piękna podróż i relacja Pozdrawiam

Wyjazd do Korei Południowej 2023r.   Przeglądałem ostatnio zdjęcia roślin owadożernych, które było mi dane oglądać w Korei. Uświadomiłem sobie, że do tej pory nie opowiedziałem Wam o tej podróży oraz rozmowie z jedną, z ciekawszych postaci tamtejszej społeczności hodowców RO Mowa o Pani 이화진 (Lee Hwajin), właścicielce firmy 한국벌레잡이식물원 – (Bug-catching Botanical Garden). Spotkanie było możliwe dzięki mojemu przyjacielowi 임승재. "SJ" (poprosił, aby tak się do niego zwracać), który również jest entuzjastą roślin owadożernych. Pomagał nam w trakcie naszej wycieczki jako lokalny przewodnik oraz tłumacz (Pani Lee nie posługuje się jęz. angielskim). Zaczęliśmy naszą podróż od Seulu. Spotkaliśmy SJ i wspólnie ruszyliśmy autobusem do odległej o 50 kilometrów malowniczej miejscowości Gwangju-si.   [Drużyna: Autor posta z siostrą i SJ-em]   Po drodze mijaliśmy liczne gospodarstwa rolnicze, szklarnie, pola uprawne, gdzieniegdzie zagajniki. U celu, na wzgórzu naszym oczom ukazała się szklarnia Pani Lee. Zostaliśmy przywitani mrożoną kawą oraz zaproszeni do zwiedzania.   [Pani Lee Hwajin i jej szklarnia]   Towarzyszyły nam wszędobylskie kury oraz pilnujący ich kot właścicielki Pani Lee dzieliła się z nami swoimi doświadczeniami oraz spostrzeżeniami na temat lokalnego rynku owadożerów.       Wtrącę tutaj, iż w Korei Południowej, a konkretniej w jej północnej części można spotkać tłustosza z gatunku P. villosa. W południowym obszarze kraju napotkać można pojedyncze pływacze oraz rosiczki z gatunków D. rotundifolia jak i D. peltata.   Oto kilka kluczowych informacji, które wyniknęły z tego „wywiadu”:   Przygody Pani Lee z roślinami owadożernymi zaczęły się od awersji do upierdliwych owadów wlatujących jej do domu. Jej pierwszą rośliną był dzbanecznik, sprowadzony z Malezji. Pasja do roślin rozwinęła się w biznes. Tak powstał lokalny ogród botaniczny Pani Lee, która poza sprzedażą roślin zaczęła zajmować się działalnością edukacyjną – jeździ z roślinami po przedszkolach i szkołach oraz opowiada o ich uprawie. Dzięki współpracy z Uniwersytetem w Seulu opublikowała kilka książek na temat roślin owadożernych.         W przeszłości Pani Lee była jedną z 6 osób, którzy stworzyli pierwsze zrzeszenie hodowców RO w Korei Południowej. Jak podają SJ oraz Pani Lee - obecnie społeczność hodowców w Korei jest dosyć mała i skupia się dookoła internetowych forów liczących w sumie około 7 tysięcy hodowców. Większość z tych hodowców to początkujący - rzadko kiedy trafiają się pokaźne kolekcje z rzadkimi klonami. Przed podróżą do Korei ciężko był mi znaleźć kogokolwiek z kolekcją wartą obejrzenia... Uprawa roślin owadożernych w Korei to w dalszym ciągu niszowe hobby, które nie generuje dużego popytu na te rośliny. W kraju funkcjonują trzy główne firmy zajmujące się produkacją/sprzedażą owadożerów, jednak są to firmy pokroju holenderskich mega-przedsiębiorstw, zaopatrujących w głównej mierze markety. Pani Lee nie specjalizuje się w uprawie żadnej konkretnej grupy RO, zajmuje się wszystkimi po trochu, a jej ulubionymi są rosiczki pigmejskie. Rośliny uprawia w dużej poliwęglanowej szklarni, podlewa je wodą ze studni. Do większości roślin stosuje mieszankę podłoża składająca się w 70% z torfu kanadyjskiego oraz w 30% z perlitu. Nie stosuje oprysków ani chemii i nie pamięta kiedy ostatnio miała u siebie szkodniki. O swój roślinny dobytek dba całkowicie sama, nie zatrudnia pracowników. Mówi, że popyt na rośliny jest niewielki, ale zarobki starczają jej na życie - nie musi ciągle martwić się o nadchodzące dni. W trakcie zimy w Korei Południowej pogoda zbliżona jest do tej w Polsce. Pani Lee nie ogrzewa swojej szklarni, a jedynie mniejsze pomieszczenie, w którym trzyma tylko dzbaneczniki – używa do tego farelki elektrycznej. Byłem bardzo wdzięczny za możliwość rozmowy z Panią Lee oraz SJ-em. Zależało mi na poznaniu sytuacji tamtejszych hodowców. Na podstawie ich opowiadań dochodzę do wniosku, że sytuacja w Korei nie odbiega znacząco od naszej w Polsce… My na szczęście mamy dostęp do większego wyboru roślin kolekcjonerskich, co widać po obiecujących kolekcjach polskich hodowców. Mimo to zainteresowanie wśród ogółu społeczeństwa pozostaje na względnie podobnym poziomie. Mam nadzieję, że spodobała Wam się ta krótka relacja! Zachęcam Was do podobnych przedsięwzięć w trakcie Waszych wakacji oraz relacjonowania ich wyników tutaj na grupie/forum. Warto dzielić się swoimi przeżyciami i przygodami – pomaga to inspirować innych do rozpoczęcia / kontynuacji przygody z owadożerami  

Stary foliak na stelażu stalowym, folię po bokach zawsze przykrywam ziemią, fakt że po wielu latach strasznie siadł. W tym roku zakupiłem tunel z poliwęglanu 3x4, więc za wiele o użytkowniku nie mogę powiedzieć. A jak chcesz uprawiać rośliny owadożerne to może pomyśl o torfowisku.

Byłem w tylu miejscach na terenie Norwegii, Danii - ostatnio tak jak wyżej w Szwecji i nigdy nie udało mi się tego liliputa namierzyć Niezwykle ciężki do znalezienie w terenie!

Tak. W Internecie czytałem, że przy małych powierzchniach wystarczy zgłoszenie. Natomiast w Starostwie nie dowiedziałem się niczego, pani jeszcze bardziej namieszała i nie wiem jak to teraz ruszyć. Podobno to ona odpowiada za te zgłoszenia, więc obawiam się, że ciężko będzie coś załatwić. Samowolki robić nie chcę, bo kwestia czasu i będą problemy. Generalnie jakieś 4-5 lat temu stawiałem garaż na zgłoszenie. Musiałem je poprawiać chyba z 5 razy, bo za każdym razem coś było nie tak. Jak nie rysunki to opis werbalny się nie podobał. Nawet firma, która dostarczyła dokumentację garażu nie potrafiła pomóc i przyznali, że stawiają garaże od lat i nigdy żadnych problemów ludzie nie mieli przy zgłaszaniu. Dopiero młoda praktykantka pomogła, która podyktowała słowo w słowo co trzeba w zgłoszeniu podać (niekoniecznie zgodnie ze stanem faktycznym), bo jak to określiła "pani Basia nie przyjmie innego" 🙂 A później przy odbiorze kolejny problem, bo z pomiarów geodety wynikało, że na działce sąsiada nic się nie zgadza i musiał kreatywnie do tego podejść, żeby sąsiadowi problemów nie narobić 😉 Nie może być za prosto... A teraz jeszcze urząd sobie przypomniał o podatku, którego miało nie być. Teraz jednak ma być, najwidoczniej szukają pieniędzy i postanowili zmienić interpretację... Co do foliaków. Zaczynałem od dwóch foliaków z Allegro - jeden po drugim, każdy wytrzymał rok. O ile konstrukcja jest powiedzmy ok, to folia po prostu szybko popękała. Później folia UV4 z lokalnego marketu. Na metalowe elementy konstrukcji założyłem izolację cieplną, żeby ta folia aż takich dużych temperatur nie dostawała w miejscu styku. Też szybko popękała, nie aż tak jak poprzednie, ale w dalszym ciągu porobiły się znaczne dziury. Podejrzewam, że była ona źle przechowywana, może też stara i oto efekt (prawdę mówiąc to nie wyglądała ona rewelacyjnie po rozłożeniu). Dlatego teraz zacząłem szukać czegoś innego. Wszystkie te foliaki nie były związane z podłożem - nadmiary folii były wypuszczone na zewnątrz i przyłożone ciężkimi elementami betonowymi. Wiatr przetrwało, więc jakoś to rozwiązanie się sprawdza. Jeśli nie uda się z poliwęglanem to pewnie zostanę przy folii. Tym razem kupię UV4 albo UV10, ale z jakiegoś porządnego źródła tak, aby folia była świeża. Chciałbym też nieco większy ten tunel zrobić, więc pewnie będę musiał też nową konstrukcję przygotować. @Styq, Ty budowałeś tunel samodzielnie czy kupiłeś gdzieś gotowy?