BartoszTrela

Każde źródło światła swoją energię w postaci promieniowania elektromagnetycznego oddaje na wszystkie strony. Z punktu widzenia ekonomii, ważne jest, aby jak największa ilość światła docierała do roślin, a jak najmniejsza -do otoczenia. Niezbędne w tym przypadku mogą okazać się odbłyśniki. Są to elementy najczęściej z metalu, polerowane na wysoki połysk, wyprofilowane w ten sposób aby światło z lamp kierowane był w o określoną stronę. Ocenia się, że w przypadku świetlówek liniowych (T5/T8) instalując odbłyśniki można zwiększyć efektywność oświetlenia do 60%. W przypadku lamp sodowych, HQI nawet do 70%. Typowy odbłyśnik wykonany jest z kawałka cienkiej, profilowanej blachy -najczęściej aluminiowej. Do lamp fluorescencyjnych można nabyć odbłyśniki o przekroju w kształcie trapezu (symetryczne lub asymetryczne) lub w kształcie łuku. Najefektywniejsze są o profilu trapezu równoramiennego. Lampy innego rodzaju sprzedawane są zazwyczaj w gotowych oprawach, które posiadają odpowiednio wyprofilowane powierzchnie odbijające światło. Alternatywą dla gotowych odbłyśników są lustra lub pomalowanie powierzchni pokrywy na biały kolor. Nie zaleca się stosowania folii aluminiowej i samoprzylepnej folii w kolorze metalicznym. Ich porowata powierzchnia powoduje, że światło jest rozpraszane na wszystkie strony, a duża wilgotność powietrza jest przyczyną matowienia odbłyśników. Bardzo szybko przestają pełnić one swoją funkcję, powodując tym samym pochłanianie pewnych barw światła z widma promieniowania elektromagnetycznego.

Decydując się na zakup filtra odwróconej osmozy, należy wziąć pod uwagę jego późniejszy montaż. Jeżeli RO będzie często eksploatowana, warto zainstalować ją na stałe pod zlewozmywakiem, lub umywalką. Przy małym zapotrzebowaniu na wodę, w ciągu tygodnia, można rozważyć montaż tymczasowy do baterii prysznica lub zaworu czerpalnego pralki automatycznej. Typowy zestaw RO posiada wszelkiego rodzaju złączki, wężyki oraz uszczelki konieczne do podłączenia filtra. Całość prac montażowych ogranicza się jedynie do przykręcenie trójnika (przelotki) do zaworu czerpalnego (takiego, do którego podłącza się pralkę automatyczną) oraz do montażu obejmy na przewodzie kanalizacyjnym i wywierceniu jednego otworu. Należy pamiętać, że obejmę instaluje się na pionowym odcinku rury kanalizacyjnej tuż pod odpływu z umywalki lub zlewozmywaka, a powyżej syfonu. Kupując zestaw RO często mamy do wyboru jedną z kilku dostępnych średnic obejmy jak i trójnika. Należy zatem wcześniej zmierzyć, lub odczytać, jaką średnicę gwintu posiada zawór czerpalny (1/4 lub 1/2 cala) i rura kanalizacyjna (32, 40 lub 50 mm). Montaż tymczasowy nie wymaga instalowania obejmy na przewodzie kanalizacyjnym. Wężyk, którym usuwana jest z filtra solanka (tak zwany odpad) umieszcza się w pobliżu odpływu w wannie lub umywalki. Przed pierwszym użyciem filtra konieczne jest przepłukanie prefiltrów. Realizuje się to odłączając wężyk przed ostatnim filtrem -membraną osmotyczną, a filtrowana woda kierowana jest bezpośrednio do kanalizacji. Druga metoda polega na nieinstalowaniu membrany przed dokonaniem płukania filtrów wstępnych. Czas płukania trwa ok 20 minut lub do momentu, aż woda usuwana z całego zestawu jest przejrzysta. Po tym, można podłączyć wszystkie wężyki i zainstalować membranę osmotyczną, i przystąpić do właściwego już filtrowania wody do podlewania roślin.

Higrometr jest urządzeniem do pomiaru wilgotności powietrza. Jego działanie opiera się na wykorzystaniu zmiany właściwości pewnych substancji na skutek zmian wilgotności powietrza. Istnieje wiele rodzajów higrometrów i psychrometrów, jednak najbardziej rozpowszechnione w uprawie roślin owadożernych są: higrometr włosowy, higrometr elektroniczny. Pierwszą grupę higrometrów stanowią przyrządy, które wykorzystują zmianę właściwości włosów ludzkich, syntetycznych nici lub bawełnianych włókien na skutek zmiany wilgotności powietrza. Wraz ze wzrostem nasycenia powietrza parą wodną, włókna ulegają wydłużeniu lub skróceniu, co przedkłada się na układ poruszający wskazówką na tle tarczy z podziałką. Zaletą higrometrów włosowych jest duża niezawodność działania, prosta budowa i mały koszy. Wadą -stosunkowo duży błąd pomiarowy sięgający 5-7%. Higrometry elektroniczne wykorzystują zmianę oporności lub przewodności materiałów mineralnych, tworzyw wraz ze zmianą wilgotności powietrza. Higrometr tego rodzaju składa się z czujnika i elektronicznego układu pomiarowego oraz wyświetlacza, na którym pojawiają się wartości zarejestrowanych parametrów. Zaletą higrometrów elektronicznych jest duża dokładność dokonywanego pomiaru i możliwość badania jednocześnie innych własności powietrza jak na przykład temperatura. Możliwa jest też stałą rejestracja parametrów w ciągu doby i ustawienia sygnału dźwiękowego przy przekroczeniu dopuszczalnych, ustalonych indywidualnie wartości wilgotności i temperatury. Niektóre modele higrometrów mają możliwość sterowania urządzeniami nawilżającymi/osuszającymi powietrze. Wadą higrometrów elektronicznych jest konieczność zapewnienia zasilania, stosunkowo duży koszt i awaryjność w przypadku tańszych modeli.

Jedną z powszechniejszych technologii przygotowania wody do podlewania roślin owadożernych jest wykorzystanie procesu odwróconej osmozy, realizowanej na filtrze RO. Typowy filtr RO składa się z kilku elementów, na których woda poddawana jest filtracji. Podczas przepływu wody pod ciśnieniem, usuwane są coraz to drobniejsze zanieczyszczenia, co w końcowym etapie daje czystą wodę demineralizowaną. Twardość ogólna takiej wody jest bliska zeru. Oznacza to, że w wodzie nie ma związków soli nadających jej twardość węglanową i niewęglanową. Najprostszy filtr do prowadzenia procesu odwróconej osmozy składa się z trzech części wypełnionych odpowiednimi materiałami filtracyjnymi. W pierwszym etapie, z użyciem wkładu polipropylenowego, woda pozbawiana jest drobnych zawiesin. W drugim etapie, na wkładzie z węgla aktywnego, usuwane są między innymi są między innymi metale ciężkie i chlor. W ostatnim etapie następuje usunięcie najdrobniejszych cząstek -jonów. Etap ten realizowany jest na membranie osmotycznej. W najprostszym przypadku, proces filtracji wody realizowany jest trój etapowo, na wkładach: pre-filtr 1-go stopnia (pianka polipropylenowa), pre-filtr 2-go stopnia (wkład z węgla aktywnego), odwrócona osmoza (membrana osmotyczna). Bardziej rozbudowane wersje filtrów 4, 5 i 6stopniowe posiadają dodatkowo wkład mineralizujący wodę po membranie osmotycznej oraz większą liczbę pre-filtrów. Niestety w dużej mierze nie nadają się one w do użycia na cele uprawy roślin owadożernych z powodu ponownego wzbogacania wody w związki mineralne, w ostatnim etapie filtracji.

Ładna kompozycja, bardzo wypracowania. Super, że zrobiłeś temat DIY, a tutaj prezentujesz finałowe fotki. Na pewno zainspirujesz wiele osób

To są pompki ciśnieniowe, tłokowe. W zależności od ciśnienia (3, 5 15 bara), mogą tłoczyć wodę na wysokość 3, 5 lub 15 metrów do góry (teoretycznie). Wydaje mi się, że pompka jest za słaba albo niedokładnie zainstalowałeś wężyk przy samej pompce i zasysane jest powietrze. To bardzo obniża wydajność i przy okazji sprawia, że pompka mocno hałasuje. Druga opcja, że ekspres, z którego pochodzi pompka był niskociśnieniowy. Co to za ekspres?

Zamgławiające Gardena są szaro-czarne. Czerwone działają tak, jak napisałeś. Co prawdą są rożne odmiany ale jak piszesz, że z dziurkami po boku, to przychodzą mi na myśl tylko jedne -nie niezraszające. Poniżej link do zraszających, z mojego urządzenia do zraszania na flytrap: http://www.plon.com.pl/images/products/big...1371-20.198.jpg Fajne są też te: http://www.topik.com.pl/produkty_img/113_1396.jpg Choć nie da się uzyskać drobnej mgiełki, można regulować wydajność każdej z dysz w dodatku, można wybrać jeden z sześciu trybów zraszania. Redukcje itp. możesz kupić w sklepie z automatyką (To nic, że przeznaczone są dla gazów. Do wody też się nadają tylko trzeba odpowiednio zamontować wężyki). Możesz też kupić przez internet w tym miejscu http://mcten.pl/technika-co2-szybkozlaczki...20f59badd3c8b7f

Niektóre rodzaje roślin owadożernych wymagają podwyższonej wilgotności powietrza do prawidłowego rozwoju. Należy zatem zapewnić jak najbardziej optymalne warunki rośliną, oddające w pełni warunki panujące w naturalnym środowisku ich występowania. Rośliny, które są dość odporne i nie wymagają specjalnych warunków najczęściej ustawia się na podstawkach wypełnionych wodą. Aby zwiększyć powierzchnię parowania wody z podstawka, jego rozmiar jest dużo większy niż doniczka się w nim znajdująca. Dobrym rozwiązaniem jest również wypełnienie podstawka kruszywem, najczęściej keramzytem, które pochłania wodę i oddaje je do otoczenia większą powierzchnią parowania. Trzeba jednak pamiętać, że niektóre rośliny źle znoszą zbyt mokre podłoże i ich doniczkę należy ustawić na podwyższeniu ponad taflą wody w podstawku. Bardziej wymagające rośliny muszą być uprawiane w wiwariach, o kontrolowanych warunkach. Już samo zamknięcie roślin w szczelnej oprawie powoduje podwyższenie wilgotności powietrza wewnątrz ale nie rzadko wymagane jest dodatkowe nawilżanie powietrza z wykorzystaniem zraszania lub elementów dekoracyjnych typu fontanny lub zamgławiacze ultradźwiękowe. Istnieje bardzo dużo niedrogich urządzeń, które w znacznym stopniu ułatwiają podwyższenie wilgotności powietrza. Fontanny ogrodowe o małych wydajnościach lub regulowanej mocy z powodzeniem podołają stawianemu im zadaniu. Ultradźwiękowe zamgławiacze często stosowane w terrarystce lub jako dekoracje pomieszczeń powodują powstanie drobnej mgiełki. Droższym ale wydajniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie profesjonalnych urządzeń zamgławiających, które w swojej konstrukcji posiadają wbudowany zbiornik na wodę zapewniający nieprzerwana pracę. Regulowana wydajność tych urządzeń w dużej mierze ułatwia utrzymanie pożądanych parametrów powietrza.

Odwrócona osmoza jest to proces, polegający na przepuszczaniu przez półprzepuszczalną membranę roztworu wodnego. Membrana wykonana z tworzywa, posiada niewielkie otworki w swojej strukturze, przez które przedostają się wyłącznie cząsteczki wody. Wszystkie inne związki zawarte w roztworze wodnym pozostają po drugiej stronie membrany i są odprowadzane jako odpad. Demineralizacja z wykorzystaniem procesu odwróconej osmozy realizowany jest dzięki wykorzystaniu filtrów RO i w konsekwencji, w domowych warunkach możliwe jest uzyskanie wody odpowiedniej do uprawy roślin owadożernych.

Żywice jonowymienne to pewnego rodzaju materiał (tak zwany sorbent), w postaci granulek, który ma zdolność wymiany jonów zawartych w wodzie, z jonami zawartymi w żywicy. Woda zawiera pewne ilości rozpuszczonych związków, które nie są pożądane w wodzie do podlewania roślin. Należy zatem doprowadzić do takiego stanu, żeby koncentracja związków w wodzie była równa zero. Do tego celu przydatne mogą być żywice jonowymienne. Dzięki wykorzystaniu odpowiednich żywic jonowymiennych, możliwe jest całkowite usunięcie z wody związków, które nadają jej twardość. Proces ten nosi nazwę demineralizacji i jest realizowany na kationicie silnie kwaśnym wodorowym i anionicie silnie zasadowym wodorotlenowym. Dzięki procesowi wymiany jonów, koncentracja soli spada i w konsekwencji ostatecznymi produktami procesu jest woda demineralizowana. Proces wymiany jonowej jest odwracalny i przebiega do momentu, aż wszystkie jony zawarte w żywicy ulegną wymianie z jonami z wody, którą poddajemy procesowi demineralizacji. Po zużyciu pojemności sorpcyjnej (woda nie jest już pozbawiana twardości) żywice należy poddać regeneracji. Istnieje wiele źródeł na polskich serwisach, które obrazują wykorzystanie żywic jonowymiennych w prostych konstrukcjach filtrów.

Największy problem w profesjonalnej uprawie roślin owadożernych stwarza zapewnienie odpowiedniej temperatury w ciągu dnia i nocy. Istnieje kilka metod, które w pewnym stopniu pozwalają na obniżenie temperatury w wiwarium/terrarium, z czego najprostszą z nich jest pozbycie wszelkich źródeł ciepła lub ograniczenie jego emisji. Największe zyski ciepła w wiwarium/ terrarium powodują źródła światła, które podczas świecenia, emitują promieniowanie cieplne w pobliże roślin. Efekt jest tym bardziej widoczny, jeśli źródła światła zasilane są konwencjonalnymi źródłami zapłonowymi. Warto zatem inwestować w elektroniczne zasilanie i o ile to możliwe, montowanie ich na zewnątrz kompozycji. Inną metodą, jest przeniesienie roślin do pomieszczenia, w którym normalnie panuje niższa temperatura. Jednym z takich miejsc jest piwnica. Do małych wiwariów z powodzeniem można stosować ogniwa Peltiera. Brakuje jednak źródeł na polskich stronach, które wykorzystywałyby ten sposób chłodzenia w kontekście uprawy roślin. Zagraniczne serwisy podają, że ta technologia umożliwia obniżenie temperatury dobrze izolowanego wiwarium o 18st C. Najdroższą ale i najbardziej efektywną metodą jest wykorzystanie komponentów lodówki. Metoda ta, w coraz większym stopniu jest rozpowszechniana i jak podają źródła, w dużej mierze przynosi oczekiwany rezultat. Użycie sterowników elektronicznych, pozwala na ustawienie wymaganych temperatur w ciągu dnia i nocy.

Rośliny owadożerne w naturze, posiadają specyficzne warunki. Uprawa roślin owadożernych wymaga w najpełniejszym stopniu odwzorowania tych warunków, a co za tym idzie -odpowiedniego przygotowania wody do ich podlewania. Woda do podlewania roślin owadożernych musi być pozbawiona całkowicie soli, które nadają jej twardość węglanową i niewęglanową. Istnieje trzy technologie które pozwalają całkowicie usunąć z wody twardość i do tych metod należą destylacja, demineralizacja z użyciem wymieniaczy jonowych oraz demineralizacja z wykorzystanie filtra odwróconej osmozy. Destylacja to proces, polegający na podgrzaniu wody do temperatury wrzenia, a parująca i skraplająca się woda zostaje pozbawiona rozpuszczonych w niej soli w tym soli wapnia i magnezu. Ze względu na dużą energochłonność procesu, częściej korzysta się z innych technologii. Demineralizacja może być prowadzona z wykorzystaniem żywic jonowymiennych, lub przy użyciu filtra odwróconej osmozy. Istota wymiany jonowej polega, na przepuszczaniu wody przez filtr, zawierający kationit i anionit, który jak sama nazwa wskazuje -wymienia jony zawarte w wodzie, na jony z żywic. Odpowiednie dobranie żywic jonowymiennych gwarantuje całkowite pozbycie się z wody soli. Odwrócona osmoza wykorzystuje zjawisko przepuszczanie wyłącznie cząstek wody przez przegrodę pod wspływem przyłożonego ciśnienia. Wszystkie inne związki zawarte w wodzie są na tyle duże, że pozostają po drugiej stronie półprzepuszczalnej membrany i zostają usunięte jako odpad.

Rośliny owadożerne, do prowadzenia procesu fotosyntezy, wymagają źródeł światła o określonych parametrach. Każdorazowo należy analizować widmo emitowane przez lampy lub świetlówki, aby wybrać te najbardziej odpowiednie. Często jednak zdarza się, że producenci nie podają na każdym opakowaniu dokładnych informacji, jakimi parametrami ce[beeep]e się dane źródło światła, a jedynie umieszczają kod, który zawiera pewne informacje dotyczące mocy, współczynnika oddawania barw, temperatury barwowej i strumienia świetlnego. Prawidłowe interpretowanie owych oznaczeń, w dużej mierze umożliwia wybranie najkorzystniejszego oświetlenia. Przykładowo, na opakowaniu widnieje oznaczenie: 18W 1800lm 865. Bez trudu można wywnioskować, że "18W" to moc źródła światła,"1800lm" -strumień świetlny, a trzycyfrowy kod "865" odnosi się do współczynnika oddawania barw i temperatury barwowej. Współczynnik oddawania barw "Ra" zawiera się w przedziale 1-100 i im wyższy, to korzystniej odzwierciedlane są naturalne barwy przedmiotów/roślin. Współczesne źródła światła posiadają współczynnik oddawania barw na poziomie co najmniej 60. Pierwsza cyfra kodu z oznaczenia na świetlówce odnosi się do współczynnika oddawania barw. Liczba "8" oznacza, że współczynnik oddawania barw wynosi co najmniej 80. Temperatura barwowa podawana jest w stopniach Kelvina i ma ona ścisły związek ze składem widma źródła światła. Dwie cyfry kodu "65" oznaczają, że temperatura barwowa wynosi 6500K, a barwa światła określana jest mianem "dzienna chłodna". Przykładowo "940" oznacza, że współczynnik oddawania barw jest wynosi 90, a temperatura barwowa jest równa 4000K. Analogicznie "627": Ra=60, a temperatura barwowa 2700K.

Świetlówki liniowe, zwane popularnie jarzeniówkami, należą do grupy lamp fluorescencyjnych. Zarówno T8 i T5 mają kształt szklanej rurki o zróżnicowanych długościach w zależności od mocy świetlówki. Wnętrze świetlówki wypełnia mieszanka gazów szlachetnych, a rurka pokryta jest luminoforem. Obie technologie odróżnia średnica rurki, która dla technologi T8 i T5 wynosi odpowiednio 26mm i 16mm. Co za tym idzie, inne są też oprawki i uchwyty do ich montażu. Technologia T5 jest nowszą wersją T8, którą odróżniają od niej dużo lepsze parametry światła -porównując dwa źródła światła o podobnej mocy. Różnica pojawia się przy zasilaniu. T5 wymagają elektronicznego układu zapłonowego, podczas gdy T8 może być zasilane zarówno elektronicznym, jak i konwencjonalnym statecznikiem.

Źródła światła, powszechnie stosowane do oświetlenia roślin owadożernych, wymagają odpowiedniego zasilania. W odróżnieniu od tradycyjnych żarówek, specjalistyczne oświetlenia podczas fazy świecenia, wymaga wysokiego napięcia -innego, niż to w gniazdkach. Układ zapłonowy to zespół urządzeń, który generuje wysokie napięcie podczas fazy rozruchu świetlówek lub lamp i zapewnia prawidłowe parametry pracy danego źródła światła. Układy zapłonowe mogą być konwencjonalne lub elektroniczne.

Na flytrap w tym temacie http://flytrap.pl/technika-w-hodowli-rosli...el-swiatla.html masz napisane do jakiej grupy należą HPS i jakimi parametrami się wyróżniają. Masz też osobna zakładce dla HQI w nowoczesnych technologiach. Informacji nie ma dużo ale wystarczy, żeby ocenić przydatność obu rodzajów źródeł światła.

Pisząc swój post, też przyszły mi na myśl blaty kuchenne i warstwa, jaką pokryto płyty. Jednak cena płyt takiej jakości pozostawia wiele do życzenia. Taniej wyszłoby zastosowanie płyt 2 i 3 klasy jakości. Albo laminowanych jednostronnie, a z drugiej warto by wykorzystać materiał uszczelniający. Co do foli w płynie, też mam wątpliwości. Mehi, robiąc swoją aranżację rozważała różne warstwy i poprzestała na żywicy epoksydowej. Pamiętam też, że była zaskoczona efektem, jaki dało się uzyskać. Nie dość, że powłoka była wodoszczelna, to bardzo twarda. Musisz sam zdecydować.

Płyty wiórowe jak najbardziej się nadają. Pod warunkiem, że je zabezpieczysz prze wilgocią. Kiedyś, budowy terrarium z płyt drewnopochodnych podjęła się Mehi. Ona jednak zdecydowała się całe wnętrze pokryć żywicą epoksydową. Rozwiązanie bardzo dobre i proste w wykonaniu -nie wiem, jak cenowo. Nie wydaje mi się, żeby płyta dwustronnie laminowana, była wodoodporna. Co do tworzywa. Sugeruję zrobić stelaż z profili np. aluminiowych. W większych marketach budowlanych (Praktiker) z powodzeniem można kupić wszystkie elementy. Ciekawą opcją jest kupienie profili o przekroju kwadratowym do których pasują w narożach łączniki z tworzywa. Z tych profili i 8 łączników w narożach, można zrobić lekką ale solidną ramę pod większą aranżację. Powstały stelaż, można okleić po bokach tanim i prostym w obróbce tworzywem -spienionym PVC. Myślę, że to dość efektowny sposób na zbudowanie solidnego wiwarium niewielkim kosztem, a na pewno -małym nakładem pracy. Profile tnie się piłką do metalu, a łączniki wciska i dobija młotkiem. PVC tnie się nożem do tapet, a przykleja sylikonem. Dodatkowo, tworzywo nie przewodzi ciepła jak szkło (czyli jest dobrym izolatorem). To bardzo ważne, jak będziesz montował chłodzenie. Problem tylko w zamontowaniu ściany przedniej, która zapewne byłaby ze szkła. Chyba, że przednia szyba zamocowana byłaby na stałe, a otwierały się boki (albo góra) -z tworzywa. Żaden problem.

Co do pierwszego postu. Jak napisał Roman, jest to świetlówka kompaktowa niezintegrowana z trzonkiem podłączeniowym do zasilania 2G11. Podobnie. Jak T5/T8, kompakt ten wymaga specjalnego zasilania -statecznika. Możliwe jest użycie zasilania konwencjonalnego lub elektronicznego. W przypadku pierwszego rozwiązania -możliwa jest emisja ciepła zarówno przez zasilanie (statecznik) jak i sama świetlówkę. W przypadku zasilania elektronicznego, świetlówka nie powinna się nagrzewać (źle dobrane zasilanie pod względem parametrów). Zaletą na pewno jest to, że parametry źródła takiego światła są bardzo dobre, w stosunku do mocy pobieranej przez kompakt. Niewielkie wymiary i duża wydajność pozwala na oświetlenie niewielkiej powierzchni dość intensywną wiązką światła. Nie można jednak stosować świetlówek w wilgotnym środowisku z powodu braku bryzgoszczelnych oprawek. Ja stosowałem takie rozwiązanie u rosiczek pigmejskich. Byłem bardzo zadowolony z tego źródła światła i efektów, jakie dało się uzyskać. Czasem w sklepach internetowych można kupić kompakty, których jedna rurka zawiera inna mieszankę gazów, jak druga -całość świeci jak zestaw dwóch świetlówka liniowych o odmiennych parametrach. Coraz powszechniejsze są świetlówki kompaktowe specjalnego przeznaczenia -do oświetlania roślin.

Radek, moje zdanie już znasz. Aranżacja wygląda extra szczególnie teraz, gdy wszystko podrosło, a rośliny kwitną jak szalone.

Zrób zdjęcie świetlówki, podczas świecenia.

Pozazdrościć. :-) Napisz coś więcej o projekcie.

Uwaga na niektóre sterowniki elektroniczne. Bywa, że nie są przeznaczone do sterowania urządzeniami chłodzącymi. Zazwyczaj nadają się do sterowania grzałkami, w zbiornikach na wodę. Szczególnie jeśli chodzi o temperaturę minimalna i maksymalna, którą należy ustawić na wyświetlaczu. Przykładowo mamy wodę, której temperatura musi być równa od 18-23stopniC. Ustawiamy taki zakres dla sterownika i podłączamy do grzałki. Jeśli temperatura otoczenia (i tem wody) są wyższe od 23 st, urządzenie nie pracuje. Gdy temperatura wody spada poniżej wartości 18 st, następuje włączenie grzałki, która działa do momentu podgrzania wody, do temperatury 23 stC. W przypadku chłodzenia: gdybyśmy podłączyli sterownik na takich samych ustawieniach, to nie uzyskalibyśmy zamierzonego efektu. Gdy temperatura otoczenia byłaby wyższa od 23 stC, to urządzenie by nie pracowało. Zaczęło by pracować, gdy temperatura otoczenia spadał poniżej 18 stopni i nie wyłączyłoby się wcale. Temperatura wyłączenia urządzenia została ustawiona na 23st, a w przypadku chłodzenia spadałaby ona poniżej 18.

Masz wodę w kranie, w której znajduje się mi. Ca(HCO3)2 , który powoduje twardość (sól o st utlenienia 2). Przepuszczasz przez kationit silnie kwaśni sodowy: 2 KtNa + Ca(HCO3)2 <-> Kt2Ca + 2 NaHCO3 i po procesie wymiany jonowej zostaje Ci NaHCO3 (sól na 1 st utlenienia) To samo dla 2 KtNa + Mg(HCO3)2 <-> Kt2Mg + 2 NaHCO3 Podobnie jest z twardością niewęglanową na przykładzie soli, która również jest zawarta w wodzie wodociągowej CaCl2 Wymiana jonowa: 2 KtNa + CaCl2 <-> Kt2Ca + 2 NaCl a po niej, zostaje Ci NaCl (chlorek sodu -sól kuchenna). Może ulec wymianie jonowej, jak podczas regeneracji. W wodzie, w której jest dużo różnych soli jedne są bardziej, a inne mniej chętnie wymieniane na wymieniaczu jonowym! Podczas regeneracji w wodzie masz tylko NaCl. Do regeneracji stosuje się dużo większych stężeń.

W wodzie nie ma soli kuchennej ;D Chyba, że na stacji uzdatniania wody używają kationitu silnie kwaśnego sodowego. On powoduje powstanie NaCl po wymianie jonowej. Fakt, twardość wody, a sole innych wartościowości mają inne właściwości. To prawda.