Fibius

Kilka storczyków z ogrodu z tego sezonu Kruszczyk błotny, kukułka bałtycka, E.royleana, Spiranthes odorata, obuwik królewski

Dzięki Ale Dolina Izery leży w sąsiednich górach, Górach Izerskich. Jednak z tego co wiem, sama dolina jest średnia pod względem owadożerów. Lepiej wybrać się na czeską stronę (tam jest kilkanaście rezerwatów przyrody chroniących torfowiska izerskie).

Klucze zapewne są, ale w przypadku części kukułek to nawet klucz nie pomoże. Sami naukowcy nie są w stanie dojść do konsensusu czy to są osobne gatunki, odmiany, formy głodowe etc.

Karkonosze to nasze najwyższe pasmo w Sudetach. Każdy kojarzy je ze Śnieżką, Smogornią i kotłami polodowcowymi. Jednak jest to także największy rezerwuar torfowisk w województwie dolnośląskim. Zarówno wierzchowina karkonoska jak i stoki opadające z każdej strony usiane są niezliczonymi torfowiskami wysokimi, niskimi i przejściowymi. Do tego dochodzą mszary, młaki i wysięki. Z ciekawostek karkonoskich: to tutaj spotkałem żłobika koralowego na wysokogórskim, kwaśnym torfowisku. Podczas gdy w PL gatunek ten najczęściej kojarzony jest z wapiennymi buczynami. na wierzchowinie występuje kukułka sudecka (Dactylorhiza psychrophila) i jest to jej jedyne stanowisko w Polsce.

Jako ciekawostkę związaną z Torfowiskiem pod Zieleńcem: Jest to jedyne miejsce w Polsce, gdzie stwierdzono występowanie podgatunku kukułki plamistej o nazwie Dactylorhiza maculata subsp. averyanovii. Jest to takson o niejednoznacznej systematyce. Wyodrębniony stosunkowo niedawno bo na przełomie 1989 i 1990 roku przez polską badaczkę Małgorzatę Jagiełło, która to odnalazła nietypowe osobniki kukułki plamistej na Torfowisku pod Zieleńcem. Wg różnych źródeł populacje proponowano zakwalifikować jako D. elodes, D. ericetorum lub D. maculata subsp. elodes var. averyanovii. Obecnie najbardziej uznawane jest określenie taksonu jako podgatunku kukułki plamistej D. maculata subsp. averyanovii. Dotychczas w literaturze takson nie został powszechnie zaakceptowany ale jego wartość taksonomiczna jak i również różnice morfologiczne oraz biotopowe w stosunku do innych form i podgatunków kukułki plamistej w Europie Środkowej jest oczywista. Więcej na temat tego taksonu na stronie: https://przyrodniczo.pl/rosliny/kukulka-plamista-podgat-averyanovii/

Mało znany użytek ekologiczny Przygiełka leżący w dolinie Warty, w północno-zachodnim fragmencie miasta Myszków (śląskie). Oprócz tytularnej przygiełki (białej) rośnie tutaj: rosiczka długolistna, rosiczka okrągłolistna, świbka błotna, pływacze, siedmiopalecznik błotny, bagno zwyczajne, żurawina, modrzewnica i wełnianki. Podobno ma tu rosnąć lipiennik Loesela ale nie widzieliśmy. Zapewne roślinności jest więcej ale byliśmy tam przelotem i śpieszyło się nam dalej (późne popołudnie) + po obfitych opadach deszczu ciężko się chodziło po mszarze.

Mało kto wie, ale w Górach Orlickich (dolnośląskie), tuż przy granicy z Czechami zlokalizowany jest stromy stok porośnięty kilkunastoma siedliskami, w tym alkaliczne torfowisko z jedyną znaną populacją tłustosza pospolitego na Ziemi Kłodzkiej. Do niedawna było to jedyne znane miejsce w całym województwie, ale 2-3 lata temu odkryto tłustosza w Karkonoszach. Miejsce zance, bo oprócz tłustosza na stoku występuje całe nagromadzenie rzadkich i chronionych gatunków, m.in. kukułka Fuchsa, storczyka kulista, podkolan biały, gółka długoostrogowa, pełnik, ciemiężyca zielona, jaskier platanolistny, turzyca Dawalla, gnidosz błotny, skrzyp olbrzymi, widlicze, wełnianki, tojad sudecki, róża alpejska i wiele, wiele innych. Do niedawna miejsce nie posiadało nazwy, jednak 2-3 lata temu na internetowych mapach pojawiła się tam nazwa "Siódme Niebo" nawiązująca do wyciu krzesełkowego nr 7, które istniało w tym miejscu. Dodatkowo odniesienie 'siódme niebo' nawiązuje także do niesamowitego bogactwa przyrodniczego na tak małej powierzchni. Pełny opis przyrodniczy tego miejsca można znaleźć pod adresem: Siódme Niebo nad Zieleńcem Tu kilka nie-owadożernych roślin z Siódmego Nieba.

Kilka fotek z rezerwatu. Oprócz plenerów udało się zobaczyć 2 rarytasy: rosiczkę okrągłolistną i bagnicę torfową

Niestety co do Kunic to jest to już torfowisko głównie z nazwy. Obecnie jest to głównie mozaika łęgu, turzycowisk, trzcinowisk i szuwarów. Obecnie wymarła większość ciekawych roślin (wszelkie owadożery, lipiennik). W necie można znaleźć pracę naukową o szacie roślinnej torfowiska Kunickiego. Nic tam ciekawego obecnie nie rośnie ... niestety.

Temat troszku stary ale wymaga ujednolicenia jakby ktoś kiedyś chciał z niego skorzystać: 1) Wielkie Torf. Batorowskie, to obszar ochrony ścisłej. Nie ma tam ścieżek. Nie rosną żadne owadożery (wszystkie oficjalnie wymarły). Nic nie widać bo są drzewa. 2) Niknąca Łąka, to nie rezerwat tylko obszar ochrony czynnej na terenie parku narodowego. Nie rosną tam żadne owadożery. 3) Rez. Torfowisko pod Zieleńcem, posiada kilka owadożerów, jednak rosną poza szlakami. Jak ktoś chce owadożery nie chce ryzykować mandatu za wejście na teren chroniony, to lepiej wybrać się do powiatu kamiennogórskiego. W Zaworach, Górach Kruczych i Kamiennych jest wiele torfowisk z dużymi populacjami rosiczek (np. nadl. Kamienna góra oddział 102, 234). Poza tym owadożery w Sudetach można spotkać: Trzcińskie Mokradła (Rudawy Janowickie), Kobyla Łąka (G.Izerskie), Wojciechowski Las (Dolina Bobru), Zielony Garb k.Zieleńca (Góry Orlickie), wsch. zbocze góry Młyńsko i obszar źródliskowy Białej Wody (Masyw Śnieżnika).