Ptaah

Tutaj masz dobry temat: http://www.rosliny-owadozerne.pl/BACKUP_old_forum/Tlustosze-meksykanskie-krotka-przygoda-t17225.html

Tak jak powiedział Styg, 2 wymienione przez Ciebie tłustosze będą bardzo dobre, aczkolwiek Tina wygląda jak sałata, jest mało ciekawa. Jest również wiele meksykańskich gatunków podobnie prostych w uprawie jak P. esseriana, P. moranensis i inne. Mogę Ci sprezentować Wesera jeśli pokryjesz koszty przesyłki, a preferowana przeze mnie forma wysyłki to paczkomat. Proszę o PW gdy będziesz zainteresowany.

Nie ma to nic wspólnego.

Faktycznie zrobił się z tej Evy istny potwór. Swoją drogą jest to chyba moja ulubiona spośród masowo produkowanych krzyżówek kapturnic. No, może ustępuje jeszcze S. 'Juthatip Soper' :)

Dzięki Poniżej kolejna porcja zdjęć muchołówek: Dionaea muscipula "Adentate" Dionaea muscipula "Giant Clam" Perfekcja - takie rośliny lubię Dionaea muscipula "GJ Hellcat" Wciąż młodziutki Hellcat Dionaea muscipula 'Harmony' Dionaea muscipula 'Low Giant' Miałem kiedyś rzekomy klon 'Low Giant' zakupiony od jednego forumowicza i rósł mocno w górę. W ubiegłym roku zaopatrzyłem się we właściwą roślinę, trzymającą się nisko. Dionaea muscipula "New Mirror" Dziwadło od Araflory Dionaea muscipula 'Pink Venus' Jedna z moich ulubionych czerwonych muchołówek. Tworzy rozetę przez cały sezon. Dionaea muscipula 'Triton'

Niestety nie. Jeśli Ci to przeszkadza to możesz osad zdjąć mechanicznie, np. wilgotną ściereczką czy wacikiem do uszu. Cokolwiek się nada.

Pełna rezygnacja z kranówki. Destylka nie zawiera minerałów, które mogłyby się osadzać na liściach i podłożu.

Jaką wodą podlewasz rośliny? Wygląda to na wykwity minerałów.

Liście rosiczki wyszły po prostu obłędnie! Gratuluję i czekam na więcej

Mogą zostać.

Cuprea poza pomarańczowym daszkiem powinna wyglądać jak alata var. alata, także sam oceń. Faktycznie cuprea jest chyba najrzadziej spotykaną odmianą tego gatunku, a wg opisu występowanie jej w Teksasie jest niepotwierdzone (chyba, że coś się zmieniło względem opisu w książce).

Roślina wygląda fenomenalnie - czy wygląda jakby ścisk jej nie służył? Jeśli chodzi o przesadzanie to możesz ją podzielić na mniejsze i rozsadzić osobno, lub tę jedną umieścić w na tyle dużym pojemniku aby miała dobre proporcje względem niego. Wedle własnych preferencji. Nie trzymałbym się zasady "o numer większa doniczka". Stare liście usychają, podobnie jak roślina może odchorować przesadzenie zasuszając ich pewną część. Nic nadzwyczajnego.

Piękne rośliny. Moimi faworytami z tego zbioru są alaty - zdecydowanie zbiór przedstawicieli tego gatunku musi zostać poszerzony Mam pewne zastrzeżenie co do montany. Ona zawsze tak silnie się wybarwia, że jest prawie cała czerwona? Montana powinna zawsze krawędź kaptura mieć żółtą, nie użyłowaną.

Matt Soper zamieścił aktualizację stanu torfowiska: https://www.facebook.com/matt.soper.948/pos...448701075287970

Ze zdjęcia wynika, że może to być pleśń. Poza tym, że wygląda mało estetycznie to nie jest groźna. U kapturnic często pleśnieje nektar wydzielający się z liści, a sprzyjać może temu podwyższona wilgotność i brak dobrego przepływu powietrza.

Pięknie! Nie warto się poddawać

A zatem loteria. Najlepiej celować w taki torf, który wyraźnie określi skład i wykluczy możliwość dodania do niego nawozów itp. Niestety te trochę lepsze sprzedawane są zwykle w bardzo dużych workach, 200l i więcej.

Skład torfu to najważniejsza rzecz. Czy jest coś napisane o składzie?

To pozostała kwestia podłoża, w jakie została posadzona roślina. Jedno, że torf torfowi nierówny, a dwa - niektóre torfy wzbogacane są nawozami mogącymi uśmiercić rosiczkę. Jeśli torf jest OK to trzeba po prostu poczekać aż D. aliciae dojdzie do siebie i pod żadnym pozorem nie chować jej na tym etapie ze słońca.

A woda jaka używana do podlewania? Jeśli powodem zbrązowienia liści było przeniesienie rośliny na silne słońce to nie będzie problemu - zaczną wyrastać po jakimś czasie liście odporniejsze, z kropelkami. Nie stanie się to jednak z dnia na dzień.

Marketówek najlepiej nie próbować oznaczać, bo nie sposób mieć 100% pewność co do poprawności identyfikacji. Przypomina np. S. x chelsonii, ale niekoniecznie nią jest. W kwestii chwytania owadów podejrzewam, że przyczyna tkwi w genach gatunku S. purpurea, który jest marnym łowcą (większość marketówek taka będzie, bo domieszka S. purpurea daje bardziej zwarte rośliny z trwalszymi liśćmi).

Dosłownie kilka dni temu na portalu Facebook Matt Soper zamieścił kilka zdjęć roślin z opisanego ogrodowego torfowiska. Oto link: Jak widać kapturnice wyglądają ogólnie bardzo dobrze. Trudno mi powiedzieć co powodowało twórcami torfowiska, że nie zdecydowali się umieścić w nim zbiorników na wodę. Być może zamysłem była prostota wykonania, aby każdy mógł bez większych umiejętności i nakładu pracy wykonać coś podobnego u siebie w ogrodzie? A może to kwestia lokalnego klimatu i nieporównywalnie większej ilości opadów niż obserwuje się w Polsce? Sam jestem zaskoczony, że nikt nie postanowił co jakiś czas wszystkiego podlać - przynajmniej u nas przy panujących latem kilkutygodniowych suszach rośliny byłyby spalone na popiół gdyby pozostawić je samym sobie. Ale znowu - być może taki był plan jednak zasadnym ze strony pomysłodawców byłoby wyjaśnienie skąd takie a nie inne rozwiązania. Poniżej odniosę się do kilku Twoich stwierdzeń (obserwacji), co do których nie we wszystkich punktach się zgadzam. "Posadźcie proszę jakąkolwiek roślinę w szklarni albo nawet nie w szklarni, a osłońcie roślinę w 100% od wiatru, co uzyskacie? Roślinę wątłą, wybujałą i przerośniętą." Na pewno uzyskamy roślinę większą, dorodniejszą i zdrowszą. Nie zgodzę się co do opisu wyglądu (kondycji) szklarniowej rośliny. Uprawiana ona w warunkach bezwietrznych nie będzie pod żadnym względem mizerna i wybujała - kształty będą proporcjonalne i należyte, na miarę genetyki danego egzemplarza. Czy przerośnięta? Tutaj trzeba byłoby porównać egzemplarz szklarniowy z tym samym rosnącym w naturze. Widuję od czasu do czasu w internecie zdjęcia ludzi fotografujących się pośród łanów np. S. flava i stwierdzam, że rośliny osiągają tam naprawdę imponujące rozmiary, w granicach maksymalnych dla gatunku. W szklarni przecież nie przekracza się tego maksimum (ja mam np. wiele dorosłych klonów S. flava nie dorastających nawet do 50-60cm wysokości) aczkolwiek łatwiej roślinom osiągnąć pełny potencjał. "Dlaczego na wystawach widuję kapturnice ze szklarni, do których mógłbym wsadzić pięść, a w środowisku naturalnym, w którym te rośliny wyewoluowały i zajmują hektary, nie widuję takich zdjęć?" Wydaje mi się, że jest to po prostu kwestia wyselekcjonowanych klonów, których w naturze po prostu nie uświadczymy lub napotkamy na takie niezwykle rzadko. 99% moich kapturnic nie ma "nadnaturalnie" przerośniętych paszcz - trzymają się w gabarytach stosownych dla gatunku (lub rodziców - w przypadku hybrydy). Poza tym ja lubię klasyczne kształty. "Poza tym rośliny w szklarni są bardzo żarłoczne, bo nie mają najczęściej dostatecznej ilości owadów. Co się dzieje, gdy wystawiamy je na zewnątrz? O ile nie przewróci ich lekki podmuch wiatru, bo są totalnie nieprzystosowane do wzrostu w jakimkolwiek wietrze, to są wygłodniałe i się przejadają, czego efektem jest brązowienie, wywracanie i ogólnie utrata estetycznego wyglądu dzbanów. Ten problem będzie pojawiał się ZAWSZE przy wyjmowaniu roślin ze szklarni na zewnątrz. To też będzie jeden z powodów dla rośliny, aby wytworzyć duże dzbany. Przyczyną będzie niedobór ofiar, a dzbanki po to w końcu są, aby je łapać (...)" O ile nie potwierdzą tego stosowne długoterminowe badania to trudno jest mi stwierdzić jakoby szklarniowe kapturnice były żarłoczniejsze od tych trzymanych na zewnątrz. Tutaj wymagane byłoby zbadanie ilości wydzielanego nektaru i porównanie czy syty egzemplarz wytworzy go mniej od tego niedokarmionego. Jak na razie zgodziłem się, że bezwietrzne warunki (wraz z wyższą temperaturą oraz wilgotnością powietrza) to odjęcie bardzo dużego ograniczenia dla roślin i stąd liście będą wyższe i okazalsze. Trudno jest mi w ogóle powiązać gabaryty mięsożernej rośliny z jej żarłocznością, bo zakładałoby to, że te większe (np. lepiej odżywione owadami) mają większy apetyt od wątłych i słabiej rozwiniętych, które to chętnie skorzystałyby z dodatkowego białka. Obie chciałby zjeść - te pierwsze miały po prostu więcej szczęścia Moim zatem zdaniem szklarniowym kapturnicom niczego nie brakuje - są dorodne mimo nieporównywalnie mniejszej ilości pożywienia w zasięgu. Z drugiej strony trzymałem kapturnice na zewnątrz w eksponowanym miejscu przez kilka lat i obserwacje były takie: każdy silny podmuch wiatru i każda ulewa łamały i wywracały prawie wszystkie liście (a że ja lubię wysokie gatunki i krzyżówki, to prawie nic nie pozostawało w pionie). Liście tychże zawsze były wypełnione owadami po brzegi i non-stop brązowiały z powodu przejedzenia. W przypadku niektórych roślin moim marzeniem byłoby dochować się jednego większego i foremnego liścia, którym mógłbym nacieszyć się dłużej niż przez kilka dni. Oczywiście stan ten mógłby prawdopodobnie ulec zmianie w przyszłości gdyby kępy podzieliły się i podrosły jednak nie było mi dane doczekać takiego momentu.

Świetne rośliny (nie licząc tych pokręconych )! Tego ostatniego kaptura mam chyba od Ciebie i rośnie bardzo dobrze. Solidna sztuka. Czy atropurpurea Srby to ta roślina, o której myślę?